We parkeren de auto altijd bij de casino ingang van DIVI Flamingo, een resort aan de westkust van Bonaire in Kralendijk. Je kunt daar altijd wel je auto kwijt.
En daar, pal aan de Caribische zee, begint ook onze dagelijkse ochtendwandeling. Moet je vroeg doen. Om 8 uur ’s ochtends is dat het fijnst. De prachtige blauwe heldere zee lonkt al verleidelijk, maar zwemmen en snorkelen, dat doen we altijd pas later op de dag. Na 50 meter passeren we drie keer in de week een stuk of 10 ouderen die nog zwemles gaan krijgen. Ze wachten, totdat de les begint, rustig op een muurtje langs het trottoir en delen wat etenswaar. Bondia, bondia klinkt het. Altijd even vriendelijk die Bonairianen.
Nog 50 meter verderop de “gele winkels”. De meesten zijn gesloten, en gaan niet meer dagelijks open. De winkels liggen aan de zuidpier, waar in het seizoen vrijwel dagelijks cruiseschepen aanmeren. Dan hebben de winkels een gretige klandizie.
De corona crisis heeft ervoor gezorgd dat Bonaire nog even niet door cruisers wordt bezocht. Zal ongetwijfeld wel weer komen. Het is er dan altijd wel gezellig, want dan gaat de markt op het Koningin Wilhelminaplein open, met een kust en keur van lokale vaak handgemaakte artikelen en natuurlijk altijd lekker eten De BBQ ruikt dan ’s ochtends vroeg al heel uitnodigend. Hij moet warm zijn als het volk de wal op komt zo rond 9.00 uur.
Rondom het Wilhelminaplein staan diverse grote gele statige gebouwen die je doen denken aan het koloniale verleden van Bonaire. Ze worden heden ten dag nog steeds gebruikt voor diverse overheidsdiensten.
Statige trappen in een omlijsting van palmen. Ook het kanon op de stadsmuur, ter afschrikking van zeerovers destijds, ontbreekt niet.
En als zo’n cruiseschip leegloopt wordt het opeens erg druk op de boulevard, het plein en het dorp Kralendijk.
Goed en ook heel erg noodzakelijk voor de lokale economie.
Onze wandeling langs de boulevard is ongeveer 4.5 km lang en langs de gehele route liggen er boten, bootjes en andere min of meer (on)zeewaardige bouwsels.
Als je geluk hebt komt er net een lokale visserman net zijn bootje gevuld met gevangen vis naar de boulevard, meert dan aan bij een van de betonnen stoepjes en slacht dan ter plekke de vis. Barracuda, tonijn, dorado en noem maar op. Soms kun je dat dan ter plekke kopen. Maar veel van de vangst gaat naar de lokale uitstekende restaurants. Verser kun je het niet hebben.
Langs de boulevard vind je ook de duikscholen. Lekker makkelijk want de eerste lessen worden gewoon aan de boulevard gegeven. Ook vlak aan de kust is duiken al een belevenis. Je waant je als het ware in een aquarium. Ook als je niet duikt maar snorkelt is er al zoveel te zien.
Tegenover het plein bevind zich het Grieks aandoende gebouwtje waar met regelmaat Venezolaanse groente en fruit kooplieden hun waar aan de man brengen. Nu is alles stil. Problemen in Venezuela en de huidige corona ellende zijn de boosdoeners.
Wij lopen nog even 50 meter door naar “Luciano”. Heerlijke koffie, latte, met een gratis uitzicht op zee.
Volgende week het vervolg van “WANDELING”
Nu eerst even terug naar Kas Iguana. 2,5 kilometer richting mondi en slechts 3 minuten rijden!.